«Συμμοριόπληκτοι» ή «ανταρτόπληκτοι» ονομάστηκαν οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών, που κατά την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου (1946-1949) υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους και να εγκατασταθούν προσωρινά σε άλλες περιοχές. Στόχος της υποχρεωτικής μετακίνησης των πληθυσμών αυτών ήταν η δημιουργία «νεκρής ζώνης» ώστε να απομονωθούν οι αντάρτες από τον αγροτικό πληθυσμό, ο οποίος τoυς εξασφάλιζε διατροφή αλλά και εφεδρείες.
Οι ερευνητές εκείνης της περιόδου υπολογίζουν ότι οι «συμμοριόπληκτοι» ανέρχονταν περίπου σε 800.000 άτομα. Σε αμερικανικές και ελληνικές στατιστικές εκείνης της εποχής οι βιαίως εκτοπισθέντες από τα χωριά τους ανέρχονταν σε 684.000 άτομα.
