«Πως βλέπουμε το Χριστό κατά τον Γέροντα
Πορφύριο», ήταν το θέμα της ομιλίας του Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη, που
πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…», στο κεφάλαιο
«Γνωριμία
με τους Γεροντάδες».
Εξ αρχής το π. Γεώργιος τόνισε πως όταν μιλάμε
για «Γέροντες» στην Εκκλησία, δεν εννοούμε τους μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους, αλλά
αυτούς που «έγιναν μια τεράστια αγκαλιά
για τον κόσμο και προεκτείνουν την αγκαλιά του ίδιου του Θεού για εμάς».
«Στους
γέροντες βλέπουμε να ζει η παρουσία του ίδιου του Θεού» συμπλήρωσε και ως κύριο γνώρισμά του γέροντος Πορφυρίου σημείωσε την αγάπη
του προς το Θεό και το συνάνθρωπο.
Αναφέροντας μερικά λίγα βιογραφικά στοιχεία
του γέροντα, που γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Ευβοίας και φοίτησε μόνο
στις δύο πρώτες τάξης του δημοτικού, σημείωσε το πως πήγε στο Άγιον Όρος και την
ασθένεια που τον ανάγκασε να το αποχωριστεί.
Τόνισε τα χαρίσματα της διοράσεως, της ιάσεως
και της προοράσεως που είχε, τα οποία, όπως χαρακτηριστικά είπε «χρησιμοποίησε πάντοτε με διάκριση και
ταπείνωση προς βοήθεια των ανθρώπων και ποτέ για προσωπική προβολή».
Ολοκληρώνοντας την σύντομη βιογραφία του,
ανέφερε πως όταν προείδε το τέλος της επίγειας ζωής του επέστρεψε στο Άγιον
Όρος, στο κελί των Καυσοκαλυβείων, όπου κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1991.
Στη συνέχεια ο π. Γεώργιος ανέγνωσε μικρό
απόσπασμα από συνομιλία που είχε ο γέροντας Πορφύριος με κάποιους προσκυνητές,
τον Ιούλιο 1988 στις 3.00´ το πρωί, οι
οποίοι την κατέγραψαν και στη συνέχεια την απομαγνητοφώνησαν.
Σε αυτήν την ομιλία ο γέροντας μεταξύ άλλων
έλεγε πως «Έτσι πράγματι πρέπει να
βλέπομε τον Χριστόν. Είναι φίλος μας. Είναι αδελφός μας. Είναι ότι καλό και
ωραίο. Είναι το παν».
Ο Χριστός «είναι
η χαρά, η ζωή, το φως το αληθινό» τόνιζε και πως «όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία».
Μιλώντας για εμάς έλεγε πως «Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει να αγαπήσει
τον Χριστό. Και όταν αγαπήσει το Χριστό, απαλλάσεται από τον διάβολο, από την
κόλαση και από τον θάνατο».
Σχολιάζοντας στη συνέχεια την συνομιλία του
γέροντα με τους προσκυνητές ο π. Γεώργιος υπογράμμισε πως «είναι το πρόσωπο με το οποίο έχει μια ζωντανή, θερμή σχέση», ενώ λέγοντάς
μας πως πρέπει να βλέπουμε το Χριστό και καθοδηγώντας μας, τονίζει ότι ο
Χριστός δεν είναι το φόβητρο και η απειλή της ζωής μας, όπως γίνεται με άλλους
«θεούς» σε άλλες θρησκείες.
«Η
χριστιανική πίστη δεν είναι μία Θρησκεία», είπε με
έμφαση ο π. Γεώργιος, συμπληρώνοντας πως στις άλλες θρησκείες γίνεται μία
προβολή των ανθρώπινων παθών ή
δυνατοτήτων.
«Ο
άνθρωπος έχασε την πραγματική σχέση του με το Θεό», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο π. Γεώργιος,
συμπληρώνοντας παράλληλα πως εξακολουθεί να παρέμεινε πλάσμα του Θεού, αλλά το
φράγμα της αμαρτίας δεν τον άφηνε να Τον βρει γιατί «δεν υπήρχε μια σκάλα που θα μπορούσε ο άνθρωπος να τη στήσει για να
μπορεί να δει το Θεό».
Σημείωσε πως «στο ζωντανό σώμα του Χριστού
που είναι η Εκκλησία, βιώνουμε την παρουσία του Χριστού» και ανέφερε ως
παράδειγμα την παραβολή του Ασώτου, προκειμένου να καταδείξει αυτό που έλεγε ο
γέροντας Πορφύριος, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους
μας και ότι ο καθένας από εμάς βρίσκεται στο κέντρο της καρδιάς Του και του
ενδιαφέροντός Του.
Επεσήμανε ότι η ολιγοπιστία μας, δεν μας
αφήνει να δούμε την αλήθεια περί του Θεού, ενώ αναφέροντας λόγια του Αγίου
Ιωάννου Χρυσοστόμου, τόνισε ότι τα λόγια του γέροντος Πορφυρίου «δεν είναι δικά
του», αλλά αυτά που παίρνει μέσα από την αλήθεια του Κυρίου μας, όπως όλοι οι
Άγιοι της Εκκλησίας μας.
Έκανε λόγο για την τρυφερότητα με την οποία
μιλάει ο Κύριος προκειμένου να «κινήσει
λίγο το συναίσθημά μας, την ψυχή μας , την ύπαρξή μας, ώστε αντιστοίχως με αυτή
τη θερμότητα να τοποθετηθούμε κι εμείς απέναντί του» τονίζοντας ότι «εάν μπορούμε να αγαπούμε τον Κύριο, είναι
γιατί Αυτός μας αγάπησε» και συμπληρώνοντας πως «αυτή τη θέρμη προς το Χριστό είχε και ο γέροντας» κάτι που
καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς.
Σημείωσε ότι ο γέροντας «χαρακτηρίζει τον Χριστό με ένα διπλό τρόπο» λέγοντας πως από τη μία
είναι το παν και από την άλλη ο φίλος και αδελφός μας. «Με αυτόν τον τόσο απλό τρόπο, έρχεται ο γέροντας Πορφύριος για να
μαρτυρήσει μέσα από την εμπειρία του, την πίστη του, ότι ο Χριστός είναι ο
τέλειος Θεός και ο τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτίες», είπε χαρακτηριστικά.
Συνέχισε λέγοντας πως αυτό το μεγάλο
Χριστολογικό δόγμα της Εκκλησίας μας, ο γέροντας το λέει με πολύ απλό τρόπο
καταδικάζοντας ταυτόχρονα τον Μονοφυσιτισμό και τον Νεστοριανισμό, ενώ σε άλλο
σημείο της ομιλίας του επεσήμανε ότι εκείνος που μπορεί να ενεργοποιεί τη χάρη
του Θεού μέσα του, είναι μόνο ο Βαπτισμένος Χριστιανός. «Ο κάθε Χριστιανός πρέπει να φανερώνει τη σχέση του με το Θεό»,
τόνισε.
Ανέφερε πως η σχέση μας με το Θεό, μας δίνει
τη δυνατότητα να μπορούμε να ζούμε τη δική του Αγάπη προς όλους «και έτσι
λοιπόν να περπατάμε στη ζωή μας σαν να είμαστε και εμείς μικροί θεοί»,
σημειώνοντας παράλληλα πως όταν μιλάμε για την αγάπη του Χριστού, «μιλάμε για
την αγάπη που κύριο γνώρισμα έχει την θυσία προς χάριν του άλλου».
Υπογράμμισε με έμφαση πως υπάρχουν τριών ειδών
«αγάπες», κάνοντας λόγο για την «παρά φύσιν», την διεστραμμένη και νοσηρή «που
είναι ο εγωισμός και αποτελεί τη ρίζα της αμαρτίας, την «κατά φύσιν αγάπη», την
ουδέτερη, όπως ο γονιός που αγαπάει τα παιδιά κ.λπ και για εκείνη την αγάπη που
πραγματικά είναι του Χριστού και που γι αυτή μιλούσε ο γέροντας πάντοτε. Την
χαρισματική κατάσταση της «υπερ φύσιν» αγάπης», την οποία προσφέρει ο Θεός σαν
δυνατότητα σε κάθε βαπτισμένο Χριστιανό.
Τόνισε ότι είναι δύσκολη η εντολή του Χριστού
να αγαπάμε τους εχθρούς, αλλά χαρισματικά και με τη δύναμη της Εκκλησίας, ο
άνθρωπος «παίρνει την αγάπη του Χριστού
και την αντιπροσφέρει σε ολόκληρο τον κόσμο».
Μιλώντας για την εν Χριστώ χαρά, ανέφερε ότι
το γνώρισμα της ζωής του Χριστιανού είναι η χαρά «επειδή έχει συναντήσει τον Χριστό στη ζωή του» και συμπλήρωσε πως
αυτή τη χαρά την διαπιστώνει κανείς μέσα στη θλίψη, μέσα στον πόνο, μέσα στην
δοκιμασία.
«Η χαρά
έρχεται όταν ο άνθρωπος αρχίζει να ζει με αγάπη», είπε
ο π. Γεώργιος επισημαίνοντας πως όταν είμαστε θλιμμένοι «είναι γιατί στην πραγματικότητα έχουμε κρατήσει κακία μέσα μας».
Ως επίλογο της του αποσπάσματος που ανέγνωσε
από την συνομιλία του γέροντος Πορφυρίου με προσκυνητές, υπογράμμισε πως ο
γέροντας «μας προτρέπει να αγαπήσουμε το
Χριστό παραπάνω από όλα».
«Η κακία
μας διαστρέφει» ανέφερε, τονίζοντας τα λόγια του
γέροντα που συνεχώς προέτρεπε να μην προτιμήσουμε τίποτε άλλο, από την αγάπη
του Χριστού και κατέληξε λέγοντας πως εάν θέλουμε να φύγουμε από αυτό που κάνει
τη ζωή μας κόλαση, θα πρέπει να βάλουμε τον εαυτό μας στην πορεία των εντολών
του Χριστού.
Την ομιλία του π. Γεωργίου μπορείτε να την δείτε εδώ
