Η προσφώνηση του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου στο Συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά»

Θεωρῶ χρέος μου καὶ ὑποχρέωσή μου, νὰ σᾶς ἐνημερώσω ὅτι εἰς τὴν ἐπίσημο σημερινὴ ἔναρξη τοῦ παρόντος Συνεδρίου, στὸ ὁποῖο καὶ συμμετέχω, ἔχω τὴν τιμὴ νὰ ἐκπροσωπῶ τὸν Μακαριώτατο
Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο. Ὁ Μακαριώτατος, παρὰ τὴν πρόθεσή του νὰ συμμετάσχῃ αὐτοπροσώπως στὸ Συνέδριο, ἀτυχῶς δὲν δύναται νὰ εἶναι σήμερα μαζύ μας ἐδῶ, λόγῳ ὑπηρεσιακῶν ἀναγκῶν καὶ πολλῶν ἄλλων ἐκτάκτων ὑποχρεώσεων στὴν πρωτεύουσά μας τὴν Ἀθήνα. Μοῦ ἀνέθεσε δὲ νὰ μεταφέρω εἰς τὸ παρὸν Συνέδριο τὶς εἰλικρινεῖς εὐχές του γιὰ καλὴ ἐπιτυχία στοὺς φιλειρηνικοὺς σκοποὺς καὶ στὶς καλὲς προθέσεις τῶν ἐμπνευστῶν του, καὶ εἰς πάντας τοὺς συμμετέχοντες εἰς αὐτό, καὶ τὶς πατρικὲς εὐλογίες γιὰ ὅ,τι καλύτερο γιὰ τὴν κοινωνία μας, τὴν Ἐκκλησία μας καὶ τὴν Πατρίδα μας.

Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς μου, ὡς ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς ἱστορικῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ἀπευθύνω πρὸς ὅλους τοὺς φιλοξενουμένους καὶ ἐντοπίους ἀξιοτίμους κυρίους καὶ κυρίες, τοὺς συμμετέχοντας στὸ Συνέδριο καὶ στὴν παροῦσα ἐπίσημο ἔναρξη αὐτοῦ, τὴν εὐλογία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Θεοῦ, τὴν προστασία τῆςΠαναγίας, τοῦ ἁγίου Δημητρίου τὸν ἱερὸ ἡρωϊσμό, καὶ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τὴν σοφία, ὑπομιμνήσκω δὲ τὴν μέχρι θυσίας φιλοπατρία τῶν ἡρώ-ων τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, ποὺ προετοίμασε τὶς νίκες τῶν Ἑλλήνων τὸ 1912-1913.

Ἡ πρωτοβουλία γιὰ τὸ παρὸν Συνέδριο ἀνήκει στὸ Θεολογικὸ Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, στὴν ὁποία ἀνταπεκρίθησαν παράγοντες ἢ πρόσωπα τῆς Ἀριστερᾶς, ἔτσι ὥστε νὰ ἐπιτευχθῇ ὁ τίτλος καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ ἀρχομένου Συνεδρίου «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ». Αὐτὸς ὁ τί-τλος ἐξένισε πολλούς. Καὶ κάποιοι ἐντεῦθεν κἀκεῖθεν ἐξανέστησαν. Οἱ πλεῖστοι ἀδιαφόρησαν. Τελικῶς πολλοὶ ἀναμένουν τὸ ἀποτέλεσμα. Προσωπικῶς πιστεύω στὴν «καλὴ κἀγαθὴ» διάθεση συγκεκριμένων προσώπων, ποὺ συνεζήτησαν καὶ συνωμολόγησαν.

Ἐπὶ τούτοις καταθέτω τὴν προσωπική μου ἄποψη ἐπὶ τῆς οὐσίας τοῦ προβλήματος. Ἡ Ἐκκλησία «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α’ Τιμ. 2,4), σεβομένη τὸ δικαίωμα τῆς προσωπι-κῆς ἐλευθερίας ἑνὸς ἑκάστου. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος εἶναι πιστὸς στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ ζῆ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐρωτᾶ καὶ δὲν ἐνδιαφέρεται ποιὲς εἶναι οἱ πολιτικὲς ἢ οἱ κομματικὲς ἀπόψεις τοῦ καθενός. Ἐὰν ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀποῤῥἰπτουν apriori τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἀκυρώνουν τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιο καὶ ἀρνοῦνται τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦστὴ ζωή των γιὰ τὰ παρόντα καὶ τὰ μέλλοντα, τότε ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ τοὺς καλῇ διαρκῶς στὴν πίστη καὶ στὴ μετάνοια. Ἐὰν ἐπιμέ-νουν στὴν ἀπιστία, καὶ πάλιν ἡ Ἐκκλησία σέβεται τὴν ἐπιλογή τους, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ἀναλαμβάνουν τὶς εὐθῦνες τους.

Ὅταν πρὸ εἴκοσι πέντε περίπου ἐτῶν ἐψηφίσθη ἡ ἰσχὺς τοῦ πολιτικοῦ γάμου στὴ Χώρα μας, ἤμουν ὡς Μητροπολίτης στὴν ὡραία καὶ ἀκριτικὴ Ἀλεξανδρούπολη τοῦ Ἕβρου. Μετὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ νόμου, ὁ πρῶτος γάμος ποὺ ἔγινε στὴνἈλεξανδρούπολη ἦταν ἀπὸ οἰκογένειες ποὺ ἀνῆκαν στο ΚΚΕ. Αὐτὸ θὰ πῇ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή.

Σεβασμιώτατοι, κυρίες καὶ κύριοι,
Ἐμεῖς πιστεύομε ὅτι ἐντεῦθεν τοῦ προμνησθέντος κόμματος, στὴν εὐ-ρύτερη ἑλληνικὴ ἀριστερὰ τῆς Χώρας μας, ὑπάρχει ὑψηλὸ ποσοστὸ Ἑλλήνων πολιτῶν, ποὺ πιστεύουν στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ στὴν ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ παράδοση. Εἶναι οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Πάσχα, τοῦ 15/Αὐγούστου, τῶν Κυριακῶν, τῶνΔεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν, τῶν Βαπτίσεων καὶ τῶν Γάμων.

Γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους οἱ εὐθῦνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἀριστερᾶς εἶναι τεράστιες ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων.

+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ANΘΙΜΟΣ